vindt rechtbank Noord-Holland (ECLI:NL:RBNHO:2019:1568)
Veel discussie is ontstaan over de kwestie rondom een verdachte die door de politie werd geboeid om zo zijn vinger op de touch ID van zijn iPhone te kunnen houden. Hiermee konden ze in zijn toestel kijken.
Het is in het strafrecht zo dat niemand actief aan zijn eigen veroordeling hoeft mee te werken. Dat betekent dat je mag zwijgen en dat je niet actief aan onderzoek hoeft mee te werken.
Het is wel zo dat iemand gedwongen kan worden met een bevel van de officier van justitie om bijvoorbeeld wangslijm af te laten nemen voor DNA onderzoek. Een verdachte moet wel passief onderzoekshandelingen ondergaan en dulden. In de Wet is niets geregeld over het gedwongen worden je telefoon te openen via de touch id. In deze zaak zegt de rechtbank dat er geen regeling in de Wet hiervoor bestaat, maar dat er geen grote inbreuk op de lichamelijke integriteit is gemaakt door de politie. De verdachte werd van ernstige feiten verdacht en rechtvaardigt dit middel. De rechtbank geeft aan in het vonnis dat hij niet actief heeft moeten meewerken; het is gedaan met een ‘zeer geringe mate van dwang’. De rechtbank zegt dat het anders was geweest als de verdachte gedwongen was om de pincode van de telefoon te zeggen; dan is er wel sprake van actief meewerken.
Er zal ongetwijfeld over gezegd worden dat dit gewoon moet kunnen. Als je iets gedaan hebt, moet je niet zeuren. Hier is nogal wat op af te dingen. Iemand is verdachte; de schuld staat (nog) niet vast. Want in een verhoor wordt de verdachte gevraagd om zijn pincode te geven en de verdachte kan dit weigeren. Dan houdt het voor de politie op. In deze zaak wordt de verdachte geboeid om hem zo in controle te kunnen houden en zijn vinger op de ontgrendelknop te krijgen. De rechtbank geeft zelf aan dat er een zeer geringe mate van dwang is toegepast. Er is dus wel dwang toegepast. Dit is niet passief te noemen. De toekomst zal leren hoe zich dit ontwikkelt.
Praktisch: touch id uitschakelen en niet gebruiken.